Yine böyle yeni yıla 3 gün kalmıştı. Haritada yerini göster dendiğinde pek çoğumuzun gösteremeyeceği, adını bu olayla duymuş olabileceğimiz bir yerden acı çığlıklar yükseldi. Roboskî: değiştirilmiş adıyla Uludere.
Türkiye yılbaşına 3 gün kala gelen bu olayla sanki bir sınav kapısında gibiydi. Kardeşlik sınavı,geçersek bizi belki de barışa taşıyacaktı. Geçemedik.
Bir yas ilan etmedik mesela yılbaşı kutlamaları için yapılan hazırlıklara zarar gelmesin diye. İnsanı cepler için bir kez daha görmezden geldik.
Ama daha vahim olanı ölenleri suçladık devletin, hükümetin ağzına uyup. Kaçakçıymışlar zaten deyiverdik kendi kaçaklarımızı görmeksizin. Devletin, ve hep eleştirdiğimiz hükümetin ağzıyla konuştuk.
Yakınları ölülerini eşek sırtında taşırken sadece izledik. Birkaç gün sonra kutlayacağımız yeni yılın hayallerine daldık .
Bir kısmı çocuk 34 insan kendi devleti tarafından öldürüldü bu ülkede ve bugün tam 1 yıl oldu onlar aramızdan uçalı ve hala bir ölü sessizliği var kardeşlik sınavı kapısında.
Susmayan bir avuç insanla birlikte diyorum ki: “Unutursam kalbim kurusun!”
Ve sınav için birkaç ipucu verebilir size belki diye tekrar tekrar izlenmesi gereken Ümit Kıvanç imzalı filmi bir kez daha öneriyorum.
28/12/2012
Sinem Azbazdar DİNÇER
